Het beleid en de processen van globalisering koppelen aan de voedingstransitie, obesitas en voedingsgerelateerde chronische ziekten.
In een "voedingstransitie" neemt de consumptie van voedingsmiddelen met veel vetten en zoetstoffen in de derde wereld toe. De transitie, die gepaard gaat met de snelle opkomst van obesitas en voedingsgerelateerde chronische ziekten wereldwijd, is geworteld in de processen van globalisering. Globalisering beïnvloedt de aard van agrovoedingssystemen en verandert daardoor de hoeveelheid, het type, de kosten en de wenselijkheid van voedsel dat beschikbaar is voor consumptie. Daarom is het noodzakelijk om de verbanden tussen globalisering en de voedingstransitie te begrijpen om beleidsmakers te helpen beleid te ontwikkelen, inclusief voedselbeleid, om de wereldwijde last van chronische ziekten aan te pakken. Hoewel het onderwerp veel is besproken, blijft het een uitdaging om de specifieke paden tussen globalisering en verandering van voeding te traceren.
Om deze uitdaging aan te gaan, onderzoekt dit artikel hoe een van de centrale mechanismen van globalisering, de integratie van de wereldmarkt, specifieke voedingspatronen beïnvloedt. De focus ligt op middeninkomenslanden en benadrukt het belang van drie belangrijke processen van marktintegratie: (I) productie van en handel in landbouwproducten; (II) buitenlandse directe investeringen in voedselverwerking en detailhandel; en (III) wereldwijde reclame en promotie voor levensmiddelen.
Het paper laat zien hoe specifiek beleid dat is geïmplementeerd om de globaliseringsagenda vooruit te helpen, deels verantwoordelijk is voor enkele recente trends in het wereldwijde dieet. Het landbouwproductie- en handelsbeleid hebben geleid tot meer consumptie van plantaardige olie; beleid inzake buitenlandse directe investeringen heeft geleid tot een hogere consumptie van hoog verwerkte voedingsmiddelen, evenals wereldwijde voedselmarketing. Deze voedingsresultaten weerspiegelen ook de sociaaleconomische en culturele context waarin dit beleid functioneert.
Een belangrijke bevinding is dat de dynamische concurrentiekrachten die worden ontketend als gevolg van de wereldwijde marktintegratie, niet alleen convergentie in consumptiegewoonten vergemakkelijken (zoals algemeen wordt aangenomen in de 'Coca-kolonisatie'-hypothese), maar ook aanpassing aan producten die gericht zijn op verschillende nichemarkten. Deze convergentie-divergentie dualiteit roept de beleidszorg op dat globalisering de ongelijke voedingsontwikkeling tussen arm en rijk zal verergeren. Aangezien groepen met hoge inkomens in ontwikkelingslanden profiteren van de voordelen van een meer dynamische markt, kunnen groepen met lagere inkomens wel eens convergeren naar obesogene diëten van slechte kwaliteit, zoals waargenomen in westerse landen.
Het mondiale economische beleid op het gebied van landbouw, handel, investeringen en marketing heeft invloed op wat de wereld eet. Ze zijn daarom ook mondiaal voedsel- en gezondheidsbeleid. Beleidsmakers op gezondheidsgebied zouden meer aandacht moeten besteden aan dit beleid om enkele van de structurele oorzaken van obesitas en voedingsgerelateerde chronische ziekten wereldwijd aan te pakken, vooral onder groepen met een lage sociaaleconomische status.
Bron: Globalisering en gezondheid volume 2, Artikelnummer: 4 (2006) Citeer dit artikel
Gepubliceerd:
